"nierozkwitnięta młodość mija"Napiszę do nikogo
Eluard
gałązką sosnową list;
nie ufaj wielkim słowom,
pod nimi nie ma nic.
Lęk nocy rozwłóczy w przestrzeni
król olch,
za nim w muzyce los zmieni
dur w mol.
Bursztyn i rubin, i zórz teatr,
fioletowa podróż chmur.
Nie każda miłość zabija,
nie każda miłość jest złą.
Z tych wszystkich lat, które przeżyłem,
osad na rękach, brud i krew.
Miejsce samotnych spacerów cmentarz.
Nie zdejmę maski, dumy bluff,
"Przeminie młodość nierozkwitnięta".
Marian Ośniałowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz