Testament Chopina - Marian Hemar

Testament Chopina

Wiejski strumyk z Żelazowej Woli

Szumi w lewej ręce w barkaroli.

Kiedyś kogut zapiał na podwórku,

To on, ten sam, w tych kwintach, w mazurku.

Księżyc po wsi włóczył się pochmurnie,

Znieruchomiał, błyszczący, w nokturnie.

Bocian brodzi przez dawne mokradła,

Szuka gwiazdy co w etiudę spadła.

W rozsypanych koralikach nutek

Pierwsza miłość i ostatni smutek

I tryumfów rzęsiste trzepoty

I nostalgia chora na suchoty.

*

Cudem jakimś wziął ojczyznę w dłonie

I przemienił ją w gorzkie harmonie,

I przemienił ją w magiczne rytmy,

I w melodie rzewne jak modlitwy.

W srebrnoksięskie kropki, w czarne skróty

I przepisał ją całą w te nuty

I zapisał w swoim testamencie

Dochowaną, powtórzoną święcie.

A tam ona jakby coraz żywsza.

Od prawdziwej ojczyzny prawdziwsza.

Aż po wieku słowikami wspomni,

Mrokiem westchnie i deszczem zasiąpi.

I Polakom, gdy będą bezdomni,

On muzyką ojczyznę zastąpi.

Marian Hemar