Homo est similis arbori - Pavel Bunčák

Homo est similis arbori

Koło drogi stoi samotne
nie powiesz wyzywające
nie powiesz bezwstydne
ani stare ani młode

Ktokolwiek przyjdzie
da mu odpocząć
da mu swój cień
kiedy jest stosowna chwila
kwiat we włosy
na pamiątkę
jabłko od serca

To jest wolność
to jest miłość
i nikt nie powie
cudzołożne drzewo

Nie znam twojego imienia
Renetka czy Jonatanka
w snach jesteś moja
mówię do ciebie ty gładzę cię
i robię wszystko co jest ludzkie
czekam i czekam kiedy dojrzeje chwila

Pavel Bunčák
przełożył Franciszek Nastulczyk

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz