Homo est similis arbori
Koło drogi stoi samotne
nie powiesz wyzywające
nie powiesz bezwstydne
ani stare ani młode
Ktokolwiek przyjdzie
da mu odpocząć
da mu swój cień
kiedy jest stosowna chwila
kwiat we włosy
na pamiątkę
jabłko od serca
To jest wolność
to jest miłość
i nikt nie powie
cudzołożne drzewo
Nie znam twojego imienia
Renetka czy Jonatanka
w snach jesteś moja
mówię do ciebie ty gładzę cię
i robię wszystko co jest ludzkie
czekam i czekam kiedy dojrzeje chwila
Pavel Bunčák
przełożył Franciszek Nastulczyk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz