Głupia Ewo jak mogłaś nie docenić Raju
i tego co był tylko dla ciebie stworzony
aby kochać cię wiecznie w wiernej samotności
Jak mogłaś pragnąć śmierci brzydoty zazdrości
których obfitość boską więc niewyczerpaną
pozostawiłaś w spadku swojej późnej siostrze
co tkwi w swej doczesności bogatsza o pępek
i znajomość rodziców której tobie brakło
Cóż mi z tego że jabłek mieć na pudy
cóż mi z tego że mogę porozmawiać z wężem?
Elżbieta Zechenter-Spławińska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz