 |
| Jean-Baptiste Camille Corot |
Aby coś okazało się piękne,
Stało się faktem i nie dało się cofnąć,
Aby odtąd trwało niedosięgłe dla nikczemności,
Aby przy nim bezsilna była nienawiść i przemoc,
Aby choć taka wolność miała gdzieś swoje azylum,
A wszechpotęga zła choć taki opór przeciwko sobie –
Po to piszę i gdybym nie był pewny, że mam rację,
Nie wiedziałbym, po co istnieję.
Kazimierz Wierzyński
Mądry wiersz niczego nie owija w bawełnę i przedstawia prawdę pisania i poezji taką jaka jest.
OdpowiedzUsuńMoże dlatego ten wiersz jest poezją, kształtując sam siebie nadaje w ten sposób sobie sens.
Pozdrawiam.