"Lustro czekające na odbicie ludzkiej twarzy, tak
zawsze niepewnej swojego wyrazu"
(Julia Hartwig, Nowe błyski,
"Zeszyty Literackie" nr 78, 2002)
Lustro czeka na twarz: moją, jej, jego, nas
podzielonych na mężczyzn i kobiety, starców i dzieci.
I to wszystko my czyli ja w liczbie mnogiej,
zawsze niepewny swego odbicia w studni lustra,
Pochylający się jako dziecko przez cembrowinę studni
I tam głęboko maleńka niezupełnie znana twarz.
I właśnie niepewność tego czym jestem łączy mnie
z następną osobą przed lustrem.
Na przykład strojną damą, która właśnie robi sobie twarz,
nim wyruszy na podbój.
Lustro i nasze miny, cały ich rejestr.
Chyba litość, chyba współczuwanie
Z naszą głupotą, a każda moja własna.
I za mną wiele twarzy tych, co kiedyś żyli pojawia się
i znika w studni, lustrze.
Czesław Miłosz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz