Na ziemi jesień wietrzna konary drzew pochyla,
perełki chmur na niebie jak na różańcu goni,
w ogrodach twoich oczu kołyszą się motyle,
w pasiekach ust twych słodki rój miodnozłoty dzwoni.
Już spłonął po zagrodach rumieniec jarzębiny
i dzwonki kulek srebrnych nie toczą nad przełęczą,
ale gdy moje oczy ku Twoim oczom skłonię -
dzwonkami, jarzębiną jesienne dnie me dźwięczą.
Panienko moja dobra, która na czoło ciche
pieszczotą dłonie zsyłasz jak ptaki najłaskawsze,
najsmutniejszemu z ptaków, co w moich piersiach bije
w ogrody oczu pozwól zabłąkać się na zawsze
Jerzy Liebert
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz