Księżyce, słoniowe kości, narzędzia, róże,
Lampy i kreska Durera,
Dziewięć cyfr i zmienne zero,
Muszę udawać, że te rzeczy istnieją.
Muszę udawać, że w przeszłości były
Persepolis i Rzym, i że piasek
Delikatny mierzył los krenelaży,
Które żelazne wieki unicestwiły.
Muszę udawać, że istnieje broń
I stos epopei, i ociężałe morza,
Co podmywają ziemi filary.
Muszę udawać, że są inni. To kłamstwo.
Tylko ty jesteś. Ty, moje nieszczęście
I moje szczęście, niewyczerpane i czyste.
Jorge Luis Borges
przekład (?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz