Zliczyć te wszystkie noce
Te wszystkie dni
Korzenie oblazłe białymi mrówkami
Taki kwiat zamiast róży
Z łodygą drzewa zamiast róży
Rozciętą jak nieoczekiwana rozłąka
Ja wazon
Bądź moja
Sepio co barwisz ten bezbarwny podmuch
Ponieważ dal jest nieznana
Dal to zasypianie
Tam w głębi
Gdzie się spotykają wszystkie ścieżki
W węźle długich palców miłości
Jest mój dom
Ma przymknięte oczy
Żeby słońce widzieć różowo
To nie płatki z niego opadają
To tylko lata
Korzenie nocy korzenie kobiet
Splatacie się w smutek
Z waszej przędzy nosi się ubranie
Żeby ludzie nie mogli się widzieć
Żeby ludzie nie mogli się poznać
Bądź mój
Ogrodzenie z fontanną śmiechu
Nauczyciel śpiewu jaskółek
Kołysze się na długich stopniach ruin
Bądź moją
Sławna nocy
Bądź mój
Sławny śnie
Bądź moją
Wiosno schowana w głębi ziemi
Wolno nam
Spotykać się bez granic
Spotykać się do głębi
Wyznaczać sobie schadzki na słońcu
Całować się ustami każdej z gwiazd.
Pavel Bunčák
przełożył Marian Grześczak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz