Uchwycić wieczór, jabłko, z marmuru boginię,
uchwycić cień i ścianę i ulicy linię.
Chwycić nogę kobiecą, kark w włosów zamieci.
Potem ręce rozewrzeć. Ileż ptaków leci!
Ileż ptaków znów staje się ulicy linią,
Cieniem, ścianą, wieczorem, jabłkiem i boginią.
Jules Supervielle
przełożył K. A. Jaworski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz