 |
| Salvador Dali - The Ship - 1942 |
Szmer wioseł dwojga w gęstwinie fal, -
I szmer - i słońce - i śpiew - i dal!
Tak właśnie trzeba i tylko tak:
Płynąć wbrew ziemi - niebu na wspak!
Perły, korale skradzione dnu
Rzucać w głębinę własnego snu -
I nasłuchiwać - o, złudo złud! -
Czyliż uderzą z jękiem o spód?...
Łódź się odbija w fali na wznak, -
Tak właśnie trzeba i tylko tak!
Dwoistą łodzią i tu i tam
Płyń jednocześnie, podwakroć sam!
Dwoistą łodzią w bezmiary płyń,
Podwójnie kochaj, podwójnie giń!
Czworo masz wioseł, dwa stery masz,
Ku własnej twarzy schyloną twarz -
Jakbyś wypłyną z dwu różnych snów,
Aby w tym jednym spotkać się znów!...
Jakbyś zaprzysięgał noce i dnie
Temu jednemu! Mój śnie, mój śnie!...
Bolesław Leśmian
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz