 |
| Bronisław Linke - Modlitwa zamordowanych |
Nikt nas na nowo z ziemi i z gliny nie lepi,
nikt już naszego prochu nie zaklina.
Nikt.
Bądź pochwalony. Nikt.
Tobie gwoli pragniemy
rozkwitać.
Tobie
wbrew.
Niczym
byliśmy, jesteśmy, będziemy
nadal rozkwitając:
róża z niczego, róża
niczyja.
Ze
słupkiem jak duch jasnym,
z pręcikiem pustynnym jak niebo,
z koroną czerwoną
od słowa szkarłatnego, któreśmy śpiewali
ponad, o, ponad
cierniem.
Paul Celan
przełożył Stanisław Barańczak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz