Wiosna leży odłogiem.
Ten rów aksamitnie mroczny
pełznie tuż koło mnie
bez odblasków.
Jedyne co lśni
to żółte kwiaty.
Jestem niesiony w moim cieniu
jak skrzypce
w czarnym pudle.
Jedyne co chcę powiedzieć
błyska niedosiężnie
jak srebro
w lombardzie.
Tomas Tranströmer
tłum. Leonard Neuger
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz