Na skosie ściany, w nią wczepieni,
Ja wzięty z czerni, ty z zieleni,
Już nie Ci sami, już minieni,
Dalecy sobie, rozłączeni,
Na wieczność w chwili zatrzaśnięci,
W drewno oprawni, w szkle zamknięci
Stoimy razem, przytuleni,
Jak para dawno znikłych cieni...
Krzysztof Ćwikliński
:)
OdpowiedzUsuńCzyli co... aktualnie nie odzywamy się, tylko się uśmiechamy, tak?;)
UsuńSorry, że sama też odpisuję dopiero teraz:*, ale mnie jakiś tydzień temu znowu towarzysko zablokowało i nadal umiem porozumiewać się tylko z własnym blogiem...
Trudno. Jestem klasyczną socjopatką i takie są fakty! A z faktami nie wygrasz;p
Ja się odzywam - TY! się nie odzywasz!
OdpowiedzUsuńDziwne, że wspominasz, bo ja ostatnio też doszedłem do wniosku, że jestem socjopatą - co inni potwierdzili - bezczelny naród!
Pewnie dlatego się tak lubimy. Ciekawe, czy socjopaci mogą stworzyć gdzieś własny świat... poza wariatkowem, oczywiście. Albo i w nim. O ile nie masz jakichś głupich uprzedzeń i zahamowań odnośnie miejsca. Bo ja nie mam.
UsuńNiestety, jest pewien problem: Otóż nie przyjmują tam na ochotnika. I tu się sprawa rypie:/
Co do "miejsca" nie mam żadnych uprzedzeń (znam od środka). A co do miejsca to myślę, takie blogi i sztuka, taka zabarwiona czarnym atramentem. . .
UsuńRegardes
Le monde est dans nos yeux
Un monde d'amour
Sans frontiéres
Un monde pour toi et moi
J't'y perds