W co wierzyć dzisiaj, gdy wszystko upada,
W co wierzyć dzisiaj, kiedy błoto tryska
Aż do słonecznych promieni ogniska,
Gdy zwątpień jadem zatruta biesiada?
W co wierzyć, kiedy światło nam nie błyska
Choć mgły już pierzchły? Nikt nie odpowiada.
Wątpić nam trzeba! Tłumy jęczą: »biada!«
Patrząc na złudzeń swych dawnych zwaliska.
Wszystko zbryzgane rozczarowań kałem!
Za dużo wiemy i za mało razem,
I każdy woła dziś w zwątpieniu stałem:
»Gdziem był przed wieki, tam do dziś zostałem,
»Nędznym robakiem, nie Boga obrazem,
»Daremną pogoń jest za ideałem!...«
Zenon Przesmycki
Tak sobie szukam wierszy francuskich celem upewnienia się w zakupie antologii redakcji Rodowskiej, trafiłem tutaj i pomyślałem "fajnie, że komuś się jeszcze chce takie miejsca prowadzić". A skoro pomyślałem, to i poinformuję miejsca właścicielkę:)
OdpowiedzUsuńJak każda kobieta jestem łasa na komplementy, a więc bardzo dziękuję za ten komentarz:) Ale teraz już poważnie - dobrze, że go napisałeś! Dzięki takim głosom chce mi się dalej prowadzić tę stronę. Dodałeś mi skrzydeł:) Poważnie!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam:)
Poezja zawsze będzie z nami,nawet kiedy świat będzie biegł,Dziękuje!Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńWierzę,... chcę wierzyć, że gdy skończy się dla nas świat - pozostanie tylko poezja.
UsuńPozdrawiam:)
witam serdecznie :) poszukuję interpretacji do tego wiersza. czy jest ktoś w posiadaniu?
OdpowiedzUsuń