Za czarną chmurą zapomnienia
idą uśpione wierzby miedzą
Za czarną chmurą zapomnienia
strachy na wróble kuśtykają
Za czarną chmurą zapomnienia
lecą w milczeniu czarne ptaki
Za czarną chmurą zapomnienia
czołgają się marzenia ślepe
kalecząc się o żwir
o gruz
w bezładnej tłocząc się gromadzie
coraz słabsze
coraz cichsze
za czarną chmurą zapomnienia
Witold Zechenter
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz