 |
| Wiktor Korecki |
Drzewa, które w ogniu słońca lśnią,
Tak namiętnie, tak uparcie są!
I te kwiaty, co się niebem grzeją,
Tak istnieją, chciwie tak istnieją!
To jest wielka, nieskończona nić.
Trawa pragnie tak drapieżnie być!
I na miejscu zmarłych ptaków nowe
Przeciągają struny przez dąbrowę.
Włodzimierz Słobodnik
Witaj,
OdpowiedzUsuńtak trochę czekałem na odpowiedź nad AŚ, ale się niestety nie doczekałem. Trudno muszę z tym żyć.
Lubię pochwałę i afirmację istnienia szczególnie że, niewiele więcej mam niż one. A ten wiersz Słobodnika jest takim prostym zachwytem nad istnieniem życia. I...?
Czemu on tu się pojawił? Czyżby animator tak myślał, a może o takim odczuciu marzył?
Nie wiem.
"To jest wielka, nieskończona nić".
pzdr
tb
Eee tam. Doczekałeś się! Ja jestem po prostu opóźniona w rozwoju i tyle!
OdpowiedzUsuńA dlaczego ten wiersz? A dlatego, że ma w sobie wielki jak kosmos ładunek pozytywnej energii:]
Widoczne było mi wtedy potrzebne do życia jakieś super ekstra turbodoładowanie;)
pozdr
m