to źródło nakazujące,
by je przyjąć, zanim wytryśnie
żaden pług porzucony ani miłość skuta kamieniem
nie lśni tak twardo i tak z daleka,
nim chmura odmieni kształt
i spłynie krwią
pod zamętem obrazów
i nadbiegały kwiaty choć sponiewierane
zimne kwiaty, które otwiera noc,
ich łodygi przebiją nasze dawniejsze życie
warstwa po warstwie; nareszcie tak ujrzane,
że kropla wody stanie się krąglejsza
zazdrosnym snem
góry granitowej góry nocnej
Jacques Dupin
przełożyła Aleksandra Olędzka-Frybesowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz