 |
| Caravaggio - Narcyz - 1597-1599 |
Każdy kochanek ma jakąś swoją teorię osobistą
Różnicy między bólem bycia
Bycia ze swoją miłością a byciem samotnym:
Dlaczego więc, gdy śnimy, to ciało z krwi i kości,
Które pobudza zmysły, gdy nie śpimy,
Jawi się jako pozór siebie samego.
Narcyz nie wierzy w nieznane;
Nie może zlać się z tamtym sobą w stawie
Tak długo jak zakłada, że jest samotnym.
Dziecko, wodospad, ogień, kamień,
Zawsze coś knują, wydaje im się, że
Wszechświat należy zawsze do nich samych.
Starcy, jak Proust, są skłonni
Myśleć o miłości jako ułudzie „subiektywnej",
Im bardziej kochają, tym bardziej czują się samotni.
Jakimkolwiek hołubimy poglądom, należy wykazać
Dlaczego każdy kochanek pragnie
Przywłaszczyć sobie jakąś inną „inność":
Może, w gruncie rzeczy, nigdy nie jesteśmy samotni.
Wystan Hugh Auden
tłum. Maciej Nowak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz