Idźże dalej, oni są pochowani...
Chmura przepływa przez tarczę słońca.
Głód jest wysoką budowlą
która przesuwa się nocą
w sypialni otwiera się ciemny rdzeń
szybu windowego wskazującego wnętrza.
Kwiaty w rowie. Fanfara i cisza.
Idźże dalej, oni są pochowani...
Srebro stołowe uchodzi z życiem w dużych ławicach
na dużej głębokości gdzie Atlantyk jest czarny.
Tomas Tranströmer
tłum. Leonard Neuger
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz