Villanella. Godzina psychologii - Ezra Pound

Villanella. Godzina psychologii

Zbyt gorliwie podszedłem do zadania,
   które okazało się złowróżbne.
Jak przystało na kogoś w średnim wieku
   Rozłożyłem odpowiednie książki.
Gotów byłem przewracać stronice.

Piękno zdarza się niezmiernie rzadko.
Tylko nieliczni piją z mej fontanny.

Tyle jałowej goryczy,
Tyle straconych godzin!
A teraz wyglądam sobie przez okno,
   Deszcz i błąkające się autobusy.
Myślę, „ich mały kosmos zadrżał". -
   Ożywiło się przez to powietrze.
W różnych częściach miasta
   bawią się nimi odmienne siły.
Skąd to wiem?
   Oj, wiem dość wiele.
Według nich na coś się zanosi.
   Co do mnie;
Zbyt gorliwie podszedłem do zadania -

Piękno zdarza się niezmiernie rzadko.
Tylko nieliczni piją z mej fontanny.

Przyjaciół dwóch: czuć powiew lasu...
Przyjaciele? Czy mniej są przyjaciółmi
   ci, których wreszcie odnajdujesz?
Już dwa razy obiecali wpaść.

„Między nocą a porankiem?"
Piękno mogłoby spijać z moich myśli.

Młodość mogłaby zapomnieć na chwilę,
że moja młodość odeszła ode mnie.

II
(„Mów no! Tańczysz zbyt sztywno?
   Ktoś podziwiał twoje dzieła,
   I powiedział tak szczerze
   'Gadałeś głupoty
   Pierwszej nocy?
   A drugiego wieczora?'
Ale oni znów obiecali:
'Do - jutra wieczorem "').

III
Teraz mija już trzeci dzień -
   bez słowa od żadnego z nich;
Bez słowa od niej ani niego,
Tylko ktoś obcy wręcza wiadomość:
   „Panie Pound, muszę opuścić Anglię".

Ezra Pound
tłum. Maciej Nowak