Kto potrafi, niech wnika w tajemnicę tę.
Przez czas nękani więźniowie Trzeba i Będzie -
To, co słuszne, szczęśliwemu pisane jest.
Odlatuje ptak, by przylecieć znów;
Wzgórze choć obróci się w dolinę, wciąż jest;
Kto potrafi, niech wnika w tajemnicę tę.
Niech Bóg ma w opiece korzenie! - Ciało i duch jednym są!
Małe staje się wielkim, wielkie małym;
To, co słuszne, szczęśliwemu pisane jest.
Dziecię ciemności, skoczy wyżej niż słońce,
Bycie samotnym, dla niego wszystkim jest:
To, co słuszne, szczęśliwem u pisane jest.
Albo siedzi niezmiennie, masywna figura
Gdy zatraceńcy wstrząsają wspólną ścianą;
Jeśli może - dla siebie zachowa tajemnicę tę,
Chwaląc zmianę, gdy noc nadciąga wolno,
Pragnie tego, co się da, swą wolę miarkuje,
Aż tajemnica zniknie i już wtedy „nie da się".
To, co słuszne, szczęśliwemu pisane jest.
Theodore Roethke
tłum. Maciej Nowak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz