 |
| Aleksander Gierymski - Hamlet - 1870 |
Noc marcowa, pełna szeptu na dworze
sinosrebrna,
śpi w zamku w dalekim Elsynorze
Królewicz Hamlet.
Za oknami muzyka morza.
I nas także, duński królewiczu,
nocami głębokie przestworza
straszą mrokiem.
Tobie nikt nie dorówna na świecie.
Chociaż przestrzeń i czas nas dzieli,
morze słone jak łzy Ofelii –
my się w tobie kochamy, Hamlecie.
Przeminęły i miną znów lata.
Myśmy także mieli takie chwile,
gdy nam lęk wytrącał z ręki sztylet,
także sami jak ty wobec świata.
Miną wiosny i jesienie po lecie,
i przekwitnie, i rozkwitnie dziki głóg.
Do nas także jak do ciebie, Hamlecie,
przyjdzie śmierć z nieznajomych nam dróg.
Marian Ośniałowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz