V
To co ci mówię nie zmienia mnie
Nie będę od tego lepszy ani gorszy
Perspektywa dla mnie nie gra
Utrzymuję swoje miejsce
I nie możesz się od niego oddalić.
Nie ma już nic wokół mnie
Ale kiedy się odwracam nic ma dwie twarze -
Nic i ja
X
Nieznana, moja upodobana,
Która zdejmowała ze mnie kłopot bycia mężczyzną.
Widzę ją i tracę i poddaję się
Bólowi, słonecznej iskrze w chłodzie wody.
XVI
Ani zbrodnia ołowiu
Ani sprawiedliwość pióra
Ani żywotność miłości
Ani śmierć pragnienia
Jest obojętna spokojna
Jest dumna że jest łatwa
Te drgnięcia twarzy są w oczach
Innych którymi ona porusza.
Ona nie może być sama
Jej piękność usprawiedliwia godziny
Których potrzeba by już nie być nikim.
Idzie przed siebie nucąc
Monotonną piosenkę bez wagi
Kształt swojej twarzy.
XVII
Jakąś jedną pieszczotą
Sprawię że spalisz się w całym twoim blasku.
XXV
Odciąłem się od ciebie
Lecz miłość jest jeszcze przede mną
I gdy zamykam ramiona
Przychodzi ból by uczynić ją bardziej gorzką
Całą tę pustynię do wypicia
By odciąć mnie od samego siebie.
XXIX
Trzeba by wreszcie jakaś twarz
Odpowiedziała na wszystkie imiona świata.
Paul Éluard
przełożył Maciej Niemiec
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz