 |
| Jean-Antoine Watteau - Kłopotliwa propozycja - 1715-1716 |
Skoro więc nie ma rady, daj ust i bądź zdrowa.
Raczej: żegnaj na zawsze; wolny od tej chwili,
Rad jestem, tak, rad z całej duszy, że bez słowa
Wymówki takeśmy się gładko rozłączyli,
Podaniem rąk przecięli, co nam je wiązało,
Unieważnili wszelkie przeszłe ślubowania;
Że, gdy się znów ujrzymy, będzie można śmiało
Rzec, iż nie ma w nas śladu dawnego kochania —
Miłości, która, bliska ostatniego tchnienia,
Kona bez głosu, z pulsem cichnącym na wieki,
Z Wiarą na klęczkach obok, z dłonią Zapomnienia
Próbującą jej przymknąć stygnące powieki,
A która wszak, choć niemal w grób się położyła,
Na jedno twe skinienie znowu by ożyła.
Michael Drayton
przełożył Stanisław Barańczak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz