Czas
Czas dla nas już płynie i zanim noc minie
Zbudzisz się przy mnie jak kwiat snu
Będziemy ty i ja zaplatać warkocz zorzy
Na nowe świtanie jasnego dnia
Na nowe wstawanie płatka róży
Na nowe czekanie spadania gwiazd
Na nowe wstawanie kwiatka róży
Odtąd będziesz dzielił ze mną czas na pół
Ciepłem lekkim twych dłoni
Nasz szczęściem nakryty stół
I kwiaty pachną na nim
Już słychać tętent dnia
Jak galop młodych koni
Pęd życia z naszych ciał
Przyniesie nowy płomień
Przyniesie nowy płomień
Maleńki płacz
Nasz szczęściem nakryty stół
Choć gwiazdy przyszłość kryją
Przed nami czasu zdrój
Świt będzie jasną chwilą
I zdarzy się nam cud
By czekać aż on zaśnie
By patrzeć jak on rośnie
Maleńki pąk
Włodzimierz Dulemba
ależ ja dawno nie słyszałam tego utworu ,miałam go chyba w zakamarkach pamięci ,bo już przy pierwszych dźwiękach porwał mnie nastrój sielsko - anielski . i cudowny Grześ ....jak pięknie zapowiadał go Pan Piotr . ech wzruszyłam się . pozdrawiam
OdpowiedzUsuńNo to mamy takie same reakcje!:) Ja też zapomniałam tę piosenkę... Pana Piotra zapomnieć zaś w żaden sposób niepodobna! On po prostu był, jest i będzie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię bardzo bardzo ciepło i serdecznie:)
tak Pana Piotra nie można zapomnieć ,klimat Piwnicy i klimat starego Krakowa ,to Pan Piotr .zresztą Pan Piotr na zawsze pozostanie w Rynku w swojej ulubionej kawiarence z kwiatem w ręce . a co do odkrywania w zakamarkach pamięci różnych piosenek ,które dostarczają wzruszeń ,to dziś przypomniała mi się piosenka Preisnera pt. "Piotr" . tak sobie myślę, może Magdy łatwiej ulegają nastrojom chwili . pozdrawiam serdecznie Magda
OdpowiedzUsuńZ tymi Magdami to chyba prawda... Minęło już tyle lat, a ja wciąż czuję dławienie w gardle, kiedy słucham piosenki, o której wspominasz...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Imienniczkę:))
ja też często czuję dławienie w gardle słuchjąc niektórych piosenek , mało tego rozklejam się całkowicie pod wpływem chwili i płaczę ....pozdrawiam .
OdpowiedzUsuń