Daleko jest niebo
Nie widziałem go
Lecz piekło widziałem
ono jest zawsze blisko
I ziemię, tę trędowatą:
Wyniszczoną piękność jej rysów!
Zaprawdę
Człowiek ma ogień albo chłód w tyłku
i na odwrót
Poluje tropionym będąc
i polując jest zwierzyną
- osioł marchew, trzask z bata
Być cierpliwym w ogniu i w chłodzie
Być cierpliwym właśnie przez chytre istnienie
- potrzeba daje spryt
I ty będziesz jak łupina losu
i jak nie zapisany liść klonu wyrzucony na brzeg
schnący tam na piasku
który ani przyjazny ani wrogi
dla przybysza
Szanuj zmysły swego ciała
i tych ciał spełnienie, które dają twojemu jego udział:
Płeć, to jedyne u ciebie i u nich, co może się rozwijać
Pyramus et Thisbe – Filemon i Baucis
zarodek złożony przez bogówWtedy może wzejdzie altruistyczny kwiat
Bo tylko tam jest prześwit
szpara w murze:
Nie lekceważ skromnego czy nawet płytkiego mitu
bo nad najczarniejszym morzem stać on się może twoim
Podświadomość jest mądra
Jeśli cię ogarnia – nie interpretuj jej
Ulegaj! We śnie, w impulsie
kształć duszę niech rośnie jak nowy liść
Nie przekładaj żywego języka na martwy
Szanuj misterium twojej duszy z ciała
Tak niech się w tobie odbywa
Co cię obchodzi okrążenie Wenus
albo szorstki gest z otartej ręki
Ucz się od skóry kamienia którą rzeźbiarz i Czas
dali nie odnawianej Kore
Nie martw się o całość
Weź kawałek skóry, choćby z porami kamienia
Pieszczota leży w nim ukryta
a w tej pieszczocie kryje się wszystko
Więc ukryj się w pieszczocie:
Zapomnisz sam siebie w sobie
boś tajemnicą i cudem
W tobie mieszka bóg
To nie jest dziełem sztuki, które się tworzy
To samo jest sobą
I zawsze trzeba zaczynać od początku
raz zarazem zaczynać od podstaw
Opoką trwałą jest ten okruch
ta okaleczona ręka, ta poraniona twarz
które nigdy nie mogą się połączyć w całość
inaczej jak tylko od wewnątrz
jak tylko przez pochodzenie, które jest jedno, które jest natchnieniem
w połączeniu z Boginią, wielką stworzycielką
Trzeba odwagę mieć, by te nakazy złamać –
które mówią, że słońce nie obiega ziemi
że krew się nie raduje i żali bez wstydu
że wino nie służy sercu
że uciechy ciała nie są uciechami duszy
że dusza i ciało nie są od wewnątrz i z zewnątrz
i veramente – jedno i to samo
Gunnar Ekelöf
przełożył Bolesław Fac
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz