Podróż zimowa - XVIII - Stanisław Barańczak

Podróż zimowa - XVIII

Wiersze do muzyki Franza Schuberta

Wie hat der Sturm zerrissen

A jednak, gdy zawieja

zawyje mrozem w twarz,

powraca ta nadzieja,

że coś tam w sobie masz,

że coś nad sobą masz.

Te chwile na przystanku,

trwające cały wiek,

te dni, gdy o poranku

nic tylko mrok i śnieg -

to nie zerwany kontrakt;

to raczej - w zdaniach zim

udostępniany kontakt,

udostępniany kontakt

z Czymś Więcej, czyli z Nim.

Stanisław Barańczak