Laska, monety, pęk kluczy,
Posłuszny zamek, zmierzchowe notatki,
Których nie przeczytają te nieliczne dni,
Jakie mi pozostały, karty, szachownica,
Książka i wśród jej stron zeschnięty
Fiołek, ów pomnik pewnego wieczora
Tak pamiętnego, a zapomnianego,
Czerwone zachodnie lustro, w którym płonie
Złudna jutrzenka. Ileż rzeczy,
Pilniki, progi, atlasy, gwoździe i kielichy
Służą nam jak milczący niewolnicy,
Ślepi i dziwnie tajemniczy!
Trwać będą poza naszym zapomnieniem;
Nie dowiedzą się nigdy o naszym odejściu.
Jorge Luis Borges
przełożył Andrzej-Sobol-Jurczykowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz