Pędzisz na łodzi - ku wyspie w szerach,
Ku wyspie w morzu, z zielonym brzegiem,
Rosną tam kwiaty ukryte oczom
I patrzą dziwnie za łodzi biegiem...
I morzem z baśni jesteś, me serce:
Z takimiż kwiaty jak tu śród szer.
Żyją tam głosy i szepty ciche,
Całunki spotkań, powitań szmer.
Nie byłżem ongiś już tu o świcie,
Białą spireę u brzegu rwąc?
Poznaję woń jej znaną mi z dawna,
I znów przypadam ku zjawie, drżąc...
Zwarły się oczy, opada głowa,
Schyla się nisko wspomnienia cud.
Nad wyspą cienie gęstnieją nocne,
A szum Nirwany łka w bezkres wód.
Knut Hamsun
przekład Józef Mondschein
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz