 |
| Franciszek Kulon - Przyjaźń - 2011 |
Ach nie myśl, że mą duszę, zawsze tak wesołą,
Nigdy ponura smutków chmura nie okryje,
Nie myśl, że uśmiech, któren dziś krasi me czoło,
Jutro na moich licach i ustach ożyje.
2
Życie jest kilka godzin zatrute cierpieniem,
Na które rzadko z nieba rosa szczęścia spływa.
Serce, co chętniej kwiatów upaja się tchnieniem,
Najprędzej tychże kwiatów srogi cierń rozrywa.
3
Ale bądźmy szczęśliwi; niech czara zaszumi!
Obyśmy nie widzieli, na świata przestrzeni,
Jak smutki, które radość uśmiechem przytłumi,
Jak radość, którą litość w słodkie łzy zamieni.
4
Bóg wie, jak smutnym życie byłoby człowieka,
Gdyby je przyjaźń, miłość poprzestały krasić!
Niech ma dusza tej chwili nigdy nie doczeka,
W której wiek te uczucia ma w mym sercu zgasić.
5
Ten, któren kochał szczerze duszą czułą, tkliwą,
Często swe przywiązanie opłakał w ukryciu,
To serce, które miłość poznało prawdziwą,
Szczęśliwe, jeśli zdrady nie doznało w życiu.
6
Ale napełńmy czarę, użyjmy radości!
Jeżeli reszta prawdy w sercu człeka tleje,
Niech naszą młodość słońce oświeca miłości,
A przy zachodzie światło przyjaźni jaśnieje.
Juliusz Słowacki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz