József Rippl-Rónai - Portret Lőrinca Szabó - 1923 |
Mój mózg jedynym twoim światem stał się,
patrzę na ciebie – niewolnik na gwiazdę:
poprzez lustrzane rurki moich myśli
wyglądasz, cofasz się i widzisz, iskro,
to co ja, stróż twój, twój astronom wieczny,
i to, czym byłaś: ach, prętów tysiące
- nie twoich! – nadal zwężają bez końca
twój płomień, blask twój, który pragnął zbiec mi!
Duch bezcielesny, bliżej niźli blisko
tu jesteś między moimi skroniami,
a dalej niż za świetlnych lat morzami
Wega i Mleczna Droga Andromedy.
Lőrinc Szabó
przełożył Bohdan Zadura
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz