Pamięci Czesława Niemena - Roman Maciejewski-Varga

Pamięci Czesława Niemena

Dziewczynie z Lipowej

poeta klęcząc przed tobą przeprasza
przywołując dawną swoją winę

chciałby nadwrażliwy cofnąć czas
jak Piotruś-Roman Pan - zimę
choć obojgu nam Haniu czas ucieka dalej
człowiek jam niewdzięczny, mały
com uczynił?
człowiek od lat wyrzuca echu, słowikom płowym
stojąc w oknie, prawdą nagi i dusza mu płonie
blisko ciebie, obok nas, latami wędrowałem
ku pieśniom niemenowym
bywałem daleko pod papugami, piwnicy pod baranami,
na brudnym dworcu w Olsztynie, Stambule, Karlskronie,
z Lechem w czarnej u Niemców robocie pod Kassel.
Nowemu Jorkowi i w Chicago na butelkę chleba-wina
imperialistom niewielką, gorzką wydzierałem kasę
w Białymstoku po latach odnalazłem spokój;
tylko w jeziorze koło Kukowa mogłem radośnie pływać
ubierać słowa w poezję będąc zupełnie nago
stodoły ciągle płoną
jak nożem - zabijamy gestem, słowami
ocaleją dobre uczynki – wiersze i książki
resztę groby zrównają
jeszcze zdążymy bliskich przeprosić
zaśpiewamy i zatańczymy
powpadamy sobie w radosność
dziwny jest ten świat
jednym gnój, drugim znój, trzecim przekleństwo
bezdomnemu śmietnika salon
zbłąkanemu nasze światło
innym goryczy odwyk, obłąkania szafot
lub ostry do żył scyzoryk
słabym nasze plecy
mocnym kolejny kredyt
nam poezja i spokój ogrodu
czekania na człowieka blask
czarny Orfeusz w piekle
adieu tristesse

Roman Maciejewski-Varga