Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając,
Gromadę błaznów koło siebie mając
Na pomieszanie dobrego i złego,
Choćby przed tobą wszyscy się skłonili
Cnotę i mądrość tobie przypisując,
Złote medale na twoją cześć kując,
Radzi że jeszcze jeden dzień przeżyli,
Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta
Możesz go zabić - narodzi się nowy.
Spisane będą czyny i rozmowy.
Lepszy dla ciebie byłby świt zimowy
I sznur i gałąź pod ciężarem zgięta ...
Czesław Miłosz
miło znaleźć ten wiersz, nawet gdy znajdzie się go szukając większego poznania W. Blake // swietnie prowadzony blog, gratulacje !
OdpowiedzUsuńŚlicznie dziękuję Ci, Pandemio, za odwiedziny i za skomplementowanie bloga:)
UsuńPozdrawiam i zapraszam do częstszych wizyt, choć przyznaję, że na razie Blake'a tu nie za dużo... Heh