Koncentruje się cisza
w kamieniu,
kręgi się zamykają,
drgający świat,
wojny, ptaki, domy,
miasta, pociągi, lasy,
fala powtarzająca pytania morza,
kolejna podróż świtu,
dochodzi do kamienia, orzecha niebieskiego,
niezwykłego świadka.
Przyprószony kamień na drodze
zna Pedra i jego przodków,
zna wodę od urodzenia;
jest niemym słowem ziemi;
nie mówi nic, bo jest spadkobiercą
poprzedniej ciszy, nieruchomego morza,
pustej ziemi.
Kamień był przed wiatrem,
przed człowiekiem i przed świtem:
jego pierwszym ruchem
była pierwsza muzyka rzeki.
Pablo Neruda
przełożył Jan Zych
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz