Słońce, czy słyszysz mnie? Zaklinam się
wielką przysięgą:
Od dziś będę szybki i śmiały.
Słońce, czy widzisz mnie? Całuję
ziemię świętą,
Gdzie smutek i radość poznałem.
Śmierci, nie lękam się ciebie! Choć oko
w oko z tobą się spotkałem:
Przecież radość głębiej w nas tkwi niż smutek.
Nocy, niestraszna mi twoja ciemność, choć
mroczysz wieczorne niebo:
Święty dzień na powrót do nas przyjdzie.
Wszystkich przyzywam, wszystkich, co odeszli od nas
w ciemność bezpowrotną,
I tych, spotkanie z którymi dalekie.
Na wszystkich kochanych przeze mnie i których jeszcze
pokocham
Zaklinam się świętą przysięgą:
Radosnym będę śmiałkiem, bez wątpliwości, wymówek
i strachu
Orle spojrzenie widzi tylko słońce.
Odyseuszem, argonautą jestem! Poprzez ciemne
otchłanie morza
W złotą dal cudów zmierzam!
Michaił Kuzmin
przełożył Zbigniew Dmitroca
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz