Gdzie są nasze kochanki?
Śpią w głębokim już grobie:
są szczęśliwe wybranki,
mają niebo przy sobie.
Są w pobliżu aniołów,
kwitną w górze jak kwiatki
i śpiewają wesoło
dla świętej Bogomatki.
O, biała narzeczono!
O, młode dziewczę w kwieciu!
Kochanko opuszczona,
zwarzona na tym świecie.
Wieczność chłodnym już ogniem
w jasnych oczach wam gości...
Zgasłe ziemi pochodnie,
płońcie na wysokości!
Gérard de Nerval
przełożył Kazimierz Andrzej Jaworski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz