Pamięć Dawnych Spotkań - Stefan Grass

Willem Haenraets

Pamięć Dawnych Spotkań

Pamiętam tylko, że smugi deszczu
Spływały po szklistych oczach domu.
A potem był uśmiech i coś jeszcze,
Może złote nitki słońca wplątane
W twoje ciemne jak zmrok włosy.
Albo jedno spojrzenie błękitu
Nieba i zachwyt w twych oczach.
Gdy budziłaś wspomnienia.

Nie wiem czy mi znikniesz w jesiennych
Odlotach i usłyszę tylko smutny krzyk żurawi
Czy może przezimujesz w moich żywopłotach
Zaczarowana w srebrne płatki Śniegulinki.
Gdy nadejdzie wiosna, odwilż lód roztopi
Wtedy spotkamy się tak, jak kiedyś bywało
Gdy księżyc w gwiazdach rozkochany świecił
A my? Twój szept, moje ramiona, usta. Cisza.

Stefan Grass