 |
| Albert Bloch - Masked Portrait Georg Trakl - 1943 |
Wciąż chyli się do wzgórza biała noc,
Gdzie w srebrnych akordach topola wystrzela,
Gdzie gwiazdy są i skały.
Sennie się piętrzy nad potokiem kładka,
Za Chłopcem idzie oblicze zamarłe,
Sierp księżyca w różowej zapadlinie
Z dala od świąt pasterzy. W starym rumowisku
Patrzy ropucha okiem kryształowym,
Budzi się bujny wiatr, głos ptasi jakby umarłego
I kroki cicho zielenią się w lesie.
Przypomina się drzewo i zwierzę. Powolne stopnie mchu;
I księżyc,
Co błyszcząc w smutnych wodach tonie.
Znów wraca tamten i błądzi po zielonym brzegu,
Na czarnej gondoli płynie przez miasto zapadłe.
Georg Trakl
przełożył Andrzej Lam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz