Stara gitara z wstążką różową - Artur Oppman

Stara gitara z wstążką różową
(fragment)

Stara gitara z wstążką różową,
Dawno wyblakłą jak uschły kwiat,
Sennie podzwania piosnkę echową,
Cudną piosenkę trzydziestych lat;
Drzwi od przeszłości sercu odmyka,
A głupie serce, jak dziecko śni –
Stara gitara akademika,
Co na paryskim cmentarzu śpi…

Ze strun porwanych tęsknotą wionie
I smutnym wdziękiem umarłych muz,
Brzęczy tak słodko pieśń o Filonie,
Żal za Justyną i gajem brzóz…
Bieg srebrnej wody, dworek schylony,
Miesiąc, co z ciemnych wyziera chmur –
I takie lube gitary tony
Jak cichy szelest anielskich piór…

Artur Oppman