O północy pachnie niebo gwiazdami, jak sianem,
szepcą ludzie zapatrzeni: Ileż w niebie światów!
Kiedy wichry się różowią w sitowiu nad ranem,
świt nadciąga zza krawędzi z pokosem szkarłatu.
[......................................................]
A tymczasem w niebie gęsto i hucznie jak w lesie.
Skrzypią, sapią koła mgławic po oś w mleku Drogi.
Co się spod nich na zakrętach kurzawa
podniesie, to kometa pył księżyców rozmiecie ożogiem.
Jerzy Braun
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz