Dzień zbudzony ruchem wiosny
Życia nocy mej udziela
I te same barwy, dźwięki
W sny tych samych marzeń wciela.
Tylko świat się w raj zamienia,
Tylko ptaki śpiewniej dzwonią,
Tylko wietrzyk lżej ulata,
Tylko fiołki mocniej wonią.
Róże żywszym lśnią szkarłatem
W roztoczonym słońca kole —
Jak aniołki ustrojone
Nad ołtarzem w aureolę.
Mnie się zdaje, żem słowikiem
I że nucę, utęskniony,
Pieśń — tym różom w aureolach,
Pieśń — branymi z niebios tony.
Trwają dziwy, nim na jawie
Znów się zbudzi inne słońce
I słowiki w róż gęstwinie
U mych okien szczebiocące.
Heinrich Heine
przeł. Adam Mieleszko-Maliszkiewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz