Urocza wyspo, co najsłodsze miano
Od najczarowniejszego bierzesz kwiecia,
Ach iluż wspomnień jasnością różaną
Twój widok poi, jakby z pozaświecia,
Ilu chwil szczęścia zagasłego chwały,
Ilu umarłych nadziei promieni,
Ilu snów o dziewczęciu, co jaśniały.
— Już niema ich — na twoich wzgórz zieleni.
— Już niema — wszystko zmienia, wnika wszędzie
Magiczne słowo… czarów twych ponęty
Już niema dla mnie! I odtąd mi będzie
Twój kwieciem bramowany brzeg — przeklęty!
Hyjacyntów wyspo! Purpurowe Zante!
Isola d'Oro! Fior di Levante!
Edgar Allan Poe
przeł. Władysław Nawrocki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz