 |
| Giorgio de Chirico - Portrait of Guillaume Apollinaire - 1914 |
Prosisz nas Niekochany o łaskę pamięci
Sława to nie to samo
Ty chcesz od nas miłości
bo nie byłeś za życia kochany
Obyśmy nie zaznali nigdy bólu porzuconych
ani fałszywej dumy osieroconych
Ty jeden umiałeś skarżyć się tak
że twoja skarga stawała się naszą
nieśliśmy ją wraz z tobą
ulicami wśród ślepego tłumu
i twój głos był naszym głosem
prowadząc nas śladami twojego losu
Bo potrzebne nam było jedno wyraziste życie
w mgławicy wielu innych które spełniały się jakby we śnie
choć pragnienia były silne
i zadany los wydawał się spełniony
Przebudzić się – to nie każdemu dane
Idąc nasłuchiwał w sobie tego śpiewu
z którego rodziło się przymierze ze światem
Pocisk który przebił mu czoło w okopach Szampanii
był jak gwiazda która go naznaczyła
Julia Hartwig
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz