Pejzaże Harasymowiczowskie - Wojtek Bellon

Pejzaże Harasymowiczowskie

Kiedy stałem w przedświcie a Synaj

Prawdę głosił przez trąby wiatru

Zasmreczyły się chmur igliwiem

Bure świerki o góry wsparte

I na niebie byłem ja jeden

Plotąc pieśni w warkocze bukowe

I schodziłem na ziemie za kwestą

Przez skrzydlącą się bramę Lackowej

I był Beskid i były słowa

Zanurzone po pępki w cerkwi baniach

Rozłożyście złotych

Smagających się wiatrem do krwi

Moje myśli biegały końmi

Po niebieskich mokrych połoninach

I modliłem się złożywszy dłonie

Do gór do madonny brunatnolicej

A gdy serce kroplami tęsknoty

Jęło spadać na góry sine

Czarodziejskim kwiatem paproci

Rozgwieździła się Bukowina

I był Beskid i były słowa

Zanurzone po pępki w cerkwi baniach

Rozłożyście złotych

Smagających się wiatrem do krwi

Wojtek Bellon

PS. Dziękuję:)