Ubogi jestem, nagi, sam,
Ognia mi brak.
I fioletowa wokół mgła,
Polarny brzask.
Zwierzam się jednak bladej nocy
Z moich wierszy,
Ona sądzenia nie ma mocy
Za to, żem zgrzeszył.
Mróz wyrywa mi oskrzela,
Skuwa grymas.
Łzy padają jak kamienie,
Zimny pot oblewa głaz.
Powtarzam wiersze własne,
Krzyczę je.
Drzewa są trochę straszne,
Bo nie słyszą mnie.
I echo od dalekich gór
Przynosi dźwięk,
Przywraca oddech lekki znów,
Zagłusza lęk.
Warłam Szałamow
przełożyła Izabella Migal
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz