Dłonie świeże i oczy tak lekkie i kolor
Strumieni jasnych, nieba płynących szybkością...
To, co nazywam jeszcze dzisiaj mą młodością,
Kiedy niczyich uszu słowa te nie bolą,
Kiedy nawet me serce wstydząc się tych czarów
Udaje, że ogłuchło, przyśpiesza swe bicie
I pozbawia mnie żaru.
Jules Supervielle
przełożył Zbigniew Bieńkowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz