 |
| Caspar David Friedrich - Dolmen w śniegu |
A teraz zbierz się w sobie i ustom sąsiada podaj
hasło radości i trudu. Przez to żeś w wielkość rósł.
Wstaje źrenicom jasnym pól ośnieżonych uroda,
i wicher przestrzeń mroźną radośnie stręczy.
Spływasz pagórem w dół i dalej śladami płóz,
lub świeżym tropem zajęczym.
Skrzy się na słońcu śnieg. Wymijasz srebrną brzozę,
pniesz się pod stromą górę ze skrzypem nart.
Choiny trzęsą igliwiem. Długim wąwozem
przecierasz żmudną drogę stopom i oczom.
Z uporem jeszcze i jeszcze... Aż plecy obleje war,
i skronie się potem ubroczą. […]
Józef Łobodowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz