Są ludzie,
którzy powinni mieć góry,
aby ich imiona przetrwały w czasie.
Groby nie są dość wysokie,
ani zielone,
a synowie odchodzą tak daleko,
że tracą z oczu pięść,
którą na zawsze pozostanie ręka ich ojca.
Miałem przyjaciela:
żył i umarł w wielkiej ciszy
i z dostojeństwem,
nie zostawił po sobie książki,
syna, ni kochanki, by go opłakali.
Nie, ja nie śpiewam żałobnej pieśni,
tylko nazywam górę,
po której kroczę,
pełną zapachów, ciemną, miękko białą
poniżej granicy chmur.
Nazywam tę górę jego imieniem.
Leonard Cohen
przełożył Maciej Karpiński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz